Asunto: Historia Polski: przed 966 r.

Biskupin... ...Gniezno, Mieszko I... Chrzest Polski, i potem już tylko "zli Niemcy, i Rosjanie" ;-p... itd. - Wszyscy znamy. Dalej: upadek Imperium Rzymskiego, Słowianie, Goci i Vandale, Hunowie... Polanie... też słyszeliśmy, ale już trochę mniej...

Chciałbym wspólnie, w formie forumowej gadki uprządkować dzieje terenów Polski, głównie w okresie 750 P.N.E, via rok 0, do 950 N.E... idąc od Chrztu Polski - wstecz... jak również może trochę oddzielnie dzieje słowian (zachodnich)=nas i skąd się wzieliśmy na terenach między Wartą a Wisłą. ...tutaj można też wyskoczyć nieco dalej... np. na podstawie tego ciekawego zjawiska: Haplogrupa R1a1 (Y-DNA).



Wypadało by załatać tą mega dużą dziurę między Biskupinem a Mieszkiem I. Bo wbrew pozorom informacji jest bardzo dużo, szczególnie jezeli wezmie się pod uwagę rózne nazewnictwo, w róznych językach tych samych plemion czy kultur.

Kalendarium_historii_Polski

???

Na dobry początek. Visigoths, czyli Wizygoci... i ich medaliony - orzełki, Wizygoci czyli goci którzy wbili się ze "Skanzy" (skandynawii) na ziemie aktualnie polskie (a wczesniej germanskie? gothskanzy? pra-słowian?).

The Visigoths are called Wesi or Wisi by Trebellius Pollio, Claudian, and Sidonius Apollinaris.[18] The word is Gothic for "good", implying the "good or worthy people",[6] related to Gothic iusiza "better" and a reflex of Indo-European *wesu "good", akin to Welsh gwiw "excellent", Greek eus "good", Sanskrit vásu-ş "id.".[19] Jordanes relates the tribe's name to a river, though this is most likely a folk etymology or legend like his similar story about the Greuthung name.[17] The name Visigothi is an invention of Cassiodorus, who combined Visi and Gothi under the misapprehension that it meant "west Goths"

U nas byli w 3/4 wieku N.E. i polezli na południe "na rzym" a w Hiszpanii wylądowali 300 lat pózniej, gdzie ostały się te orzełki. Może ma to jakiś związek z "naszym" orłem?




The eagles represented on these fibulae from the 6th century were a popular symbol among the Visigoths and Goths.

Walters 54.421 and 54.422 are a pair of superb eagle-shaped fibula found at Tierra de Barros (Badajoz, southwest Spain) made of sheet gold over bronze inlaid with garnets, amythysts, and colored glass. Pendants once dangled from the loops at the bottom. The eagle, a popular symbol during the Migration period adopted from Roman imperial insignia, was favored by the Goths. Similar eagle-shaped fibulae have been excavated from Visigothic graves in Spain and Ostrogothic graves in northern Italy, but this pair is one of the finest. These fibula would have been worn at the same time to fasten a cloak at either shoulder.

i zasięg występowania Orła przedniego, czyli prawdopodobnie naszego. Na terenie całej największej obojganarodów, są zimowska. Można więc sądzić ze Lech ujrzał orła w zimie. ;-p.

(editado)

Pochodzenie i Rasa Słowian

Już w XVIII wieku językoznawcy zwrócili uwagę na pokrewieństwo języków słowiańskich z językami Romańskimi, Germańskimi, Bałtyjskimi, Celtyckimi, Irańskimi,czy sanskrytem. Naukowo problem ten zbadał i ujął systemowo profesor literatury orientalnej w Berlinie, Franciszek Bopp. Dowiódł on, że języki słowiańskie należą do języków powstałych ze wspólnego prajęzyka, nazwanego przez niego „Indoeuropejskimi”( Aryjskimi ). Oznaczało to, że zarówno Słowianie, jak też Romanie, Germanie, Bałtowie, Celtowie, ludy Indoirańskie i inne należące do tej rodziny językowej, tworzyły przed kilkoma tysiącami lat jeden wielki naród, mówiący jednym językiem ( Aryjski ). W nauce przyjęto nazwę „Indoeuropejski” lub „Aryjski”, od jego starożytnej nazwy ARJA, wymienionej w indyjskiej Wedzie. Na temat najdawniejszych siedzib Indoeuropejczyków czyli Ariów sformułowano wiele hipotez, często sobie przeciwnych. Jedni umieszczali je w środkowej Europie, inni na południu tego kontynentu, jeszcze inni na stepach nadwłożańskich lub w centralnej Azji. Za azjatycką lokalizacją praojczyzny Ariów przemawiał fakt, że wszystkie ludy Indoeuropejskie czyli Aryjskie, zamieszkujące obecnie Europę przywędrowały tu w okresie od ok. 2000 r. p.n.e. do ok. 450 r. n.e. z zewnątrz, a więc z jedynego możliwego kierunku- wschodniego. Stwierdzono także, że w starożytności obszar Azji centralnej był zamieszkały przez ludy odmiany białej i dopiero w pierwszych wiekach n.e. został opanowany przez ludy odmiany żółtej. Opanowując nowe obszary, ludy Aryjskie na podłożu kultur ludów podbitych tworzyły nowe kultury, jak np. kulturę jamową katakumbową i zrębową we wschodniej Europie, kulturę ceramiki sznurowej w środkowej i północnej Europie, kulturę afanasiewską, karasucką i tagarską w południowej Syberii i na Ałtaju, kultury Indoirańskie, kulturę Hetycką w Azji Mniejszej. Jak wykazały badania dzięki bardziej umiarkowanemu klimatowi w tej części Azji przed kilkoma tysiącami lat, Ariowie zajmowali się hodowlą, pasterstwem, ale także częściowo rolnictwem, o czym świadczą istniejące w języku praindoeuropejskim wyrazy na określenie narzędzi rolniczych, zboża itp.W stepach Azji centralnej, jak ustalono, mniej więcej co 660 lat następują wielkie susze, trwające całymi latami, przy czym zauważono, że przeważnie zachodziła zgodność czasowa między tymi kataklizmami a wielkimi przemieszczeniami ludów stepowych i ich wędrówkami w inne rejony. Z tych zapewne powodów co kilkaset lat część plemion Aryjskich opuszczała Azję centralną i podejmowała wędrówki na zachód i południe.Najwcześniej z Azji centralnej wyszły plemiona, które dotarły ok. 3000 r. p.n.e. na obszary nadczarnomorskie i stworzyły tu kulturę zwaną jamową. Około r. 2200 p.n.e. plemiona te ruszyły dalej, opanowując obszary po Ren, Skandynawię i Półwysep Bałkański, a ok. r. 2000 podbiły Italię. W tym samym czasie Aryjski lud Hetytów przechodzi z Azji centralnej do Azji Mniejszej, gdzie zakłada w środkowej i zachodniej jej części silne państwo Hatti ze stolicą Hatusas. Około 1700 r . p.n.e. fala wojowniczych pasterskich plemion Aryjskich uderza na Grecję. Około 1500 r. p.n.e. inne plemiona aryjskie kierują się z Azji centralnej na południe, przechodzą góry Hindukusz i podbijają północne Indie. Trzysta lat później następne plemiona Aryjskie wkraczają do Azji Mniejszej i rozbijają po kolei państwo Hetytów. Ariowie zapuszczają się aż do Egiptu, o czym świadczy znalezienie w tamtejszych wykopaliskach Aryjskiego rydwanu bojowego z r. 1400 p.n.e. W VIII w. p.n.e. Ariowie tworzą w północno- wschodnim Iranie państwo medyjskie. W r. 650 p.n.e. podbijają Armenię. W r. 550 p.n.e. tworzą potężne państwo perskie. W wieku VII- III p.n.e. trwa ekspansja Aryjskich Scytów i Sarmatów, którzy przesuwają się z Azji centralnej na stepy nadkaspijskie i nadczarnomorskie. We wschodniej części centralnej Azji, w położonym za górami Turkiestanie Wschodim ok. II w. p.n.e. silne państwo stworzyli Tocharowie. Przetrwało ono do V w. n.e. Słowiani przypuszczalnie na przełomie III i II w. p.n.e. opuścili swoje siedziby na pograniczu kazachstańsko- syberyjskim, przekroczyli Ural i zajęli kraj położony między tymi górami a środkową Wołgą wypierając stąd ugrofińskie plemiona kultury ananińskiej. Na przestrzeni czterech tysięcy lat, jakie minęły od opuszczenia przez pierwsze plemiona Aryjskie centralnej Azji, ludy Aryjskie opanowały w drodze ekspansji całą Europę, południowo- zachodnią Azję , Amerykę Pd. i Pn., Australię i południową Afrykę, tworząc nowe cywilizacje, organizację państwa, kulturę, sztukę, prawo, filozofię, wnosząc własne wzory życia rodzinnego i społecznego, dokonując odkryć i wynalazków. Na tym tle zrodziły się poglądy o wyższości rasowej ludów Aryjskich nad wszystkimi innymi ludami Białej odmiany człowieka. J. Gobineau francuski orientalista i pisarz odrzucał mieszanie ras i podnosił kulturalne oraz cywilizacyjne znaczenie najszlachetniejszej według niego rasy Aryjskiej, utożsamianej z długofalową i jasnowłosą rasą „germańską” czyli nordyczną. Za jej głównych przedstawicieli nie uważał jednak Niemców, lecz Skandynawów. Osiadły w Niemczech Anglik H.Chamberlain przypisywał utworzenie współczesnej cywilizacji działalności Greków, Rzymian, żydów i Teutonów. Tym ostatnim mianem nazywał Germanów, Celtów i Słowian zachodnich. Najwartościowsza jego zdaniem jest rasa Teutońska, w najczystszej formie zachowana w Niemczech, będąca twórcą najwyższej kultury. Za głównego wroga rasy Teutońskiej uważał rasę żydowską, która jest wprawdzie wysoko uzdolniona, ale działa destruktywnie, w przeciwieństwie do rasy Teutońskiej, działającej konstruktywnie. Szczególne cechy w rasie Aryjskiej, utożsamianej z rasą nordyczną, widział także E. Fischer- antropolog niemiecki, który stawiał ją na szczycie hierarchii wszystkich ras, twierdząc, że bez nordycznego składnika nie ma właściwej kultury, a tylko domieszka nordyczna wydaje myślicieli, wynalazców, artystów. Według niego, wielkość tej domieszki decyduje o hierarchii narodów. Najbardziej nordyczni są północni Niemcy, Skandynawowie i Anglosasi, po nich idą Litwini, Łotysze, Estończycy i Finowie. Nordyczna jest także połowa Polaków i Białorusinów, trzecia część Rosjan od 1 do 3 Ukraińców, czwarta część Czechów i Słowaków. Przyszłość cywilizacji zależy od przyszłości rasy nordycznej. Dlatego aby nie zginąć, powinna ona mieszać się z innymi rasami. Teorie wyżej wymienionych zostały wykorzystane w Niemczech przez twórców i ideologów narodowego socjalizmu oraz w polityce hitlerowskich Niemiec.
I. Wygląd Ariów.

Najdawniejsze wiadomości o wyglądzie Ariów pochodzą z okresu ich inwazji na Grecję oraz z czasów ich najazdu na północne Indie. W przekazach starogreckich oraz staroindyjskich, opisujących te zdarzenia, Ariowie są przedstawiani jako herosi o jasnych włosach i jasnych oczach.Obok barwy włosów i oczu równie ważnym wskaźnikiem służącym do określenia różnic rasowych jest wskaźnik szerokościowo- długościowy głowy, zwany wskaźnikiem głównym.. Odpowiada on liczbie otrzymanej przez podzielenie szerokości głowy poprzez jej długość, mierzoną od czoła do potylicy, i pomnożonej przez 100. W zależności od wielkości tego wskaźnika, dzielimy typy antropologiczne na długogłowe, pośredniogłowe i krótkogłowe. Jednym z najstarszych i przez długie lata stosowanych był podział przyjmujący wskaźnik do 74,9 dla długogłowości, od 75,0 do 79,9 dla pośredniogłowości i od 80,0 wzwyż dla krótkogłowości. We współczesnej antropologii dla długogłowości przyjmuje się przedział do 75,9, dla pośredniogłowości od 76,0 do 82,9 i dla krótkogłowości od 83,0 wzwyż. Podane przedziały wskaźników dotyczą dorosłych osobników żywych ( wskaźniki kefalometryczne ).Danych o wielkości wskaźnika szerokościowo- długościowego głowy, znamionującego starożytnych Ariów, dostarczyły badania czaszek z cmentarzysk ludów Aryjskich epoki neolitu, eneolitu, brązu oraz wczesnej epoki żelaza, odkrytych na obszarach Azji środkowej, Kazachstanu, południowej Syberii, Ałtaju, Tian- szanu i południowo- wschodniej Europy. Ogólny średni wskaźnik szerokościowo- długościowy zbadanych czaszek 27 różnych ludów i plemion Aryjskich, wyniósł 77,8.Z powyższych informacji wynika, że starożytne ludy Aryjskie były populacją pośredniogłową. Następnymi ważnymi wskazówkami służącymi do określenia rasy są wielkości wskaźnika wysokościowo- szerokościowego górnej części twarzy, czyli tzw. Wskaźnika górnotwarzowego, oraz wskaźnika oczodołowego. Wskaźnik górnotwarzowy to stosunek wysokości twarzy „górnej”, mierzonej od nasady nosa do styku warg, a na czaszce do punktu nad górnymi siekaczami, do szerokości twarzy, mierzonej między końcami łuków jarzmowych. Jak wynika z przeprowadzonych badań starożytni Ariowie byli populacją pośredniogłową, jasnowłosą i jasnooką, o szerokiej lub średnio szerokiej i dość krótkiej twarzy oraz niskich lub średnich oczodołach. Taki typ rasowy Ariowie reprezentowali sobą, gdy w epoce neolitu i brązu oraz wczesnej epoce żelaza podejmowali swoje wielkie wędrówki z Azji centralnej na zachód i południe.

II. Cechy rasowe starożytnych Ariów, a cechy rasowe Słowian.

Jak zostało wspomniane wyżej, Słowianie byli jednym z ostatnich ludów Aryjskich, które opuściły swą Indoeuropejską praojczyznę w centralnej Azji. Opuścili ją przypuszczalnie dopiero na przełomie III i II w. p.n.e., przemieszczając się początkowo na obszary położone między Uralem a środkową Wołgą, skąd po kilkuset latach wywędrowali nad środkowy Dniepr.Najstarszy opis wyglądu Słowian pochodzi z „Historii wojen” Prokopiusza z VI w., w której to podaje, że Słowianie są wysokiego wzrostu, silnej budowy i mają włosy koloru ciemnoblond. Słowianie oprócz jasnych włosów odznaczają się w większości także jasnymi oczami- od niebieskich poprzez szaroniebieskie i szare do zielonych. Jeżeli zaś chodzi o wskaźnik szerokościowo- długościowy głowy to jak wykazały badania licznych słowiańskich kurhanów i cmentarzysk z okresu wczesnego średniowiecza, znajdujących się na obszarach dawnej Rusi, Polski, Czech i Połabia, wczesnośredniowieczni Słowianie odznaczali się w większości pośredniogłowością ( 58,3% ), w mniejszym zaś stopniu długogłowością ( 24,1%) i krótkogłowością ( 17,6% ). Średni wskaźnik szerokościowo- długościowy czaszek wczesnośreniowiecznych Słowian był identyczny ze wskaźnikiem starożytnych Ariów i wynosił 77,8. Ponadto dawnych Słowian cechowała, podobnie jak starożytnych Ariów, szeroka lub średnio szeroka i dość krótka twarz oraz niskie lub średnie oczodoły, a także podobna jak u Ariów wartość wskaźnika nosowego. Opisane cechy rasowe Słowian wczesnośredniowiecznych występują również u Słowian współczesnych, zamieszkałych na północ od Karpat określanych jako Słowianie północni, a do których należą Polacy, Rosjanie, Białorusini i Ukraińcy. Na przestrzeni ostatnich kilkuset lat nastąpiły jedynie zmiany w proporcjach ilościowych między populacją pośredniogłową, a długogłową i krótkogłową. Z porównania wskaźników antropometrycznych i innych cech rasowych starożytnych Ariów oraz wczesnośredniowiecznych i współczesnych Słowian wynika, że spośród współczesnych ludów indoeuropejskich najbliższymi dawnym Ariom pod względem rasowym są północni Słowianie, u których podobnie jak u starożytnych Ariów, najliczniej wśród nich jest reprezentowana populacja odznaczająca się pośredniogłowością, jasnymi włosami i oczami, szeroką lub średnio szeroką i dość krótką twarzą, niewysokimi oczodołami, średnim lub wysokim wzrostem, silną budową ciała .Słowianie zostali zaliczeni do tzw. rasy bałtyckiej ( międzymorskiej ). Według Biasuttiego, Eickstedta i Denikera jest to rasa pośredniogłowo - krótkogłowa, o włosach od blond do brązowych, oczach jasnych, twarzy szerokiej, kanciastej, szerokim wydajnym podbródku, nosie dość wąskim lub średnio szerokim o profilu wklęsłym lub prostym, wzroście średnim, silnej budowy. Wraz z inwazją Ariów , rasa międzymorska rozprzestrzeniła się w starożytności na całą Europę. Ludy Aryjskie tej rasy opanowały m.in. Półwysep Bałkański i Apeniński, gdzie ukształtowały następnie cywilizację grecką i rzymską. Utrwalone w rzeźbie wizerunki starożytnych Greków i Rzymian wykazują najczęściej cechy tej właśnie rasy, natomiast bardzo rzadko cechy nordyczne lub śródziemnomorskie. U schyłku starożytności rasa międzymorska w Europie była już w dużym stopniu zasymilowana z miejscowymi ludami przed Aryjskimi. Słowianie, którzy zachowywali cechy tej rasy, przybywając w V w. n.e. jako ostatni spośród ludów Aryjskich ze wschodu do środkowej Europy, wzmocnili jej liczebność, przywracając zachwiane proporcje międzyrasowe.Cechy rasy międzymorskiej znaczna część Słowian zachowuje do dzisiaj. Obecnie głównym obszarem koncentracji tej rasy są kraje północnosłowiańskie: Polska, Białoruś, Ukraina, Rosja, a ponadto Litwa, Łotwa, Estonia i Finlandia. Dla Słowian jako głównych i najliczniejszych przedstawicieli rasy międzymorskiej określono najbardziej typowe cechy psychiczne takie jak: wytrzymałość na trudy środowiska i bytowania, żywotność, wojowniczość, odwaga, waleczność, indywidualizm, instynkt współzawodnictwa, poczucie wspólnoty plemiennej, pracowitość zawziętość, nieustępliwość, wysokie poczucie godności i honoru, częste uzdolnienia humanistyczne, matematyczne, artystyczne i rzemieślnicze, zamiłowanie do muzyki, pieśni i tańca, otwartość, gościnność; zaś z cech mniej chwalebnych: zaborczość, zawiść, porywczość, awanturniczość, zarozumiałość. Rasa międzymorska, do której należą Słowianie to bez wątpienia rasa starożytnych Ariów z okresu ich jednolitości rasowej, czyli dawna rasa Aryjska. W dobie współczesnej, gdy większość narodów indoeuropejskich z dawnych Aryjskich cech plemiennych zachowała jedynie pokrewieństwo językowe, zatracając w znacznym stopniu cechy rasowe swych Aryjskich przodków, Słowianie pozostają jedynym większym ludem Indoeuropejskim, który oprócz bogatego słownictwa Aryjskiego zachował w tak znacznej swej masie także cechy dawnej rasy Aryjskiej, czyli międzymorskiej. Słowianie rasy międzymorskiej są więc głównymi dziedzicami, przedstawicielami i kontynuatorami rasy starożytnych ludów Aryjskich.

najs... ;-) jednak lektur na ten temat nie brakuje, dyskusja i spory bywają ciekawsze... ;-) chodzi bardziej o uprządkowanie i uproszczenie. ;-p
(editado)

w uproszczeniu kazdy chodzil tam gdzie mu wygodniej i tak sie jakos zrobilo i tyle:)

W końcu jakiś ciekawy temat. Już biorę się do czytania :)

---

Historia "Polski" przed 966 rokiem ne.

III-V w ne- ludy germańskie schodzą coraz bardziej na południe wgłąb obecnego i w późniejszym okresie dawnego Imperium Rzymskiego.
V w ne- Poloki włażą na dawne tereny ludów germańskich.
V-X w ne- Poloki formują się w plemiona, dochodzi do siłowego "zjednoczenia".

Jak będzie mi się bardziej chciało to przedstawie szerszy wywód na podstawie tego co napisał naj w Polsce specjalista w temacie- Ziółkowski.
Ew. znajdę temat, gdzie już to poruszaliśmy i się tam rozpisałem : P

Widzę święta udane:P

O teorii z orzełkiem nigdy jeszcze nie słyszałem. To dość ciekawy przypadek, zbieg okoliczności, albo... coś w tym jest. Tylko czego to dowodzi? Że Wizygoci byli spokrewnieni ze Słowianami? Język gocki na to nie wskazuje, ale język wcale nie oznacza pokrewieństwa lub jego braku. A może jednak byli germanami, i po prostu podbili Słowian w okolicach Polski/Ukrainy narzucając im swoją organizację, przez co do naszego symbolu przeszedł też orzełek? Zresztą, wcale nie musieli nas podbijać, wystarczyło pokojowe współdziałanie i zaszczepianie wzorców. A może to orzełka wizygoci sami przejęli od nas? Tylko czy oby na pewno prasłowianie wtedy byli tam gdzie zakładamy? Na temat tego okresu to wiemy naprawdę chyba niewiele...

Szkoda, że Rzymianie tak niewiele wiadomości pozostawili o swoich najeźdźcach i sąsiadach poza granicami Imperium. Dziś np. choćby prymitywny słownik mowy wandalów czy wenedów mógłby wyjaśnić bardzo wiele zagadek. Nawet jeśli ktoś takie coś kiedyś napisał, to i tak nie przetrwało do naszych czasów.


Co do R1a1a są to przodkowie w linii męskiej. Według takiego śladu genetycznego, to wśród prasłowiańskich przodków znajdują się ci, którzy jako Ariowie podbili kiedyś Indie ;-)) ale równie dobrze, ten sam lud mógł właśnie podbić i prasłowian z którymi się wymieszał.


(editado)

No rozbierzność jest dosyć duża... orzełki znajdywane głównie w Hiszpanii, 300 lat pózniej... (9/10 pokoleń) bodajrze tylko dwa źródła, u jednego: Jordanesa jedna wzmianka o związku Wizygotów z Wisłą, choć że przechodzili przez tereny Polski mniej więcej w tym czasie 3,4,5 wieku N.E. jest raczej prawdą.

Wisła Wisłą, nazwa wizygotów raczej odności się od zachodnich gotów, czyli tych co wbili się z danii, na tereny niemiec i polski więc to i tak to samo miejsce i ci sami goci, z jednej strony czytamy o barbarzyncach napadających na rzym.... a z drugiej o Attilla the hunie, nie jestem specem, ale mi to się mocno pokrywa.

Ja widzę kilka opcji:
Albo jesteśmy bezpośrednimi potomkami Wizygotów ze skandynawii (Wisgotami, Wislanami), którzy zostali w tyle.
Albo jesteśmy potomkami najazdów Attyla the huna. Czyli bratankami Węgrów którzy zamiast jechać na rzym się osiedlili na północ.
Albo jakimiś niewiadomymi pra-słowianami z gór i okolic (dzisiejszej granicy Ukrainy i Białorusi), których przepchnął Attyla na północ, z północy przejechali Goci i Wizygoci na dół wypychając attylleand co., a my się wbiliśmy na miejsce po nich.

Ze wskazaniem na opcje trzecią.
A jak zwykle pewnie wszystko po troche.


i dokładniej: Historical map of Attila's Empire in 450 AD



Może w jakieś chinskiej albo arabskiej kronice coś o nas piszą, czego jeszcze nie wiemy ;-)

W średniowiecznych źródłach zachowało się wiele wzmianek zawierających nazwę kraju Polska w formach Polania, Palania, Polenia, Bulania.
(editado)

JORDANES - THE ORIGIN AND DEEDS OF THE GOTHS translated by Charles C. Mierow

ctrl + F : Vistula
(editado)

co do orła to został użyty dośc późno na jednej z chorągwii już w KR PL no i na monetach ciut wczesniej
wcześniej częstszym używanym zwierzątkiem był paw


Orzeł w koronie widnieje już na denarach Bolesława Chrobrego – to jego najwcześniejszy zachowany wizerunek. Jest to najprawdopodobniej bielik (charakterystyczne kropki odzwierciedlają białe lotki widoczne w naturze na jego złożonych skrzydłach). Stylizowany wygląd ptaka przedstawionego na monecie powodował spory między uczonymi, mającymi trudności z ustaleniem, czy jest to rzeczywiście orzeł, czy może kogut, gołąb lub paw. Prof. Suchodolski w artykule "Orzeł czy paw," ze zbioru Inter orientem et occidentem przychyla się raczej do poglądu, że jest to paw, który jest symbolem św. Wojciecha a nie Polski.
(editado)
(editado)

Gniezno!!

A skąd właściwie wzięła się tradycja orłów legionowych w armii rzymskiej? O ile się orientuje, za czasów wczesnej republiki nie noszono ich w wojsku jako insygnia. Dopiero Mariusz w I w.p.n.e. wprowadza je chyba jako oficjalny symbol. A symbolizować miały Jowisza (najwyższe bóstwo Rzymian). Tradycja wydaje się być mimo wszystko stara, ale skąd się u Rzymian wzięła? Nie przyszła czasem od etrusków? I skąd zatem wzięła się u innych w tym u nas?
(editado)

Orłów to jest masa, raczej powinno być skąd (cały) biały... ?


Egipt > Persja >



The eagle as a symbol has a history much longer than that of heraldry itself. In Ancient Egypt, the falcon was the symbol of Horus, and in Roman polytheism of Jupiter. An eagle appears on the battle standard of Cyrus the Great in Persia, around 540 BC. The eagle as a "heraldic animal" of the Roman Republic was introduced in 102 BC by consul Gaius Marius.[citation needed] According to Islamic tradition, the Black Standard of Muhammad was known as راية العُقاب rāyat al-`uqāb "banner of the eagle" (even though it did not depict an eagle and was solid black). In Christian symbolism the four living creatures of scripture (a man, an ox, a lion, and an eagle) have traditionally been associated with the Four Evangelists. The eagle is the symbol of Saint John the Evangelist.



_____

GPS GSM tracking of a white-tailed sea eagle (Haliaeetus albicillia)


Bielik zwyczajny - błędnie nazywany orłem.
Przyjmuje się, iż to ten gatunek jest uwidoczniony w godle Polski[15]. Jednak za ptaka umieszczanego w herbach polskich można też uznać 9 innych gatunków, takich jak: orzeł przedni, orzeł cesarski, orzeł stepowy, orlik grubodzioby, orlik krzykliwy, orzełek południowy, bielik wschodni, gadożer oraz rybołów. Przypisywanie tej roli bielikowi bierze się od białej barwy jego ogona. Kolor ten w heraldyce jest jednak czysto symboliczny, a miał być odpowiedzią na czarnego ptaka z godła zachodnich sąsiadów Polski, którzy za czasów Ottona III jednoczyli plemiona germańskie[16]. Na monetach z czasów Bolesława Chrobrego na skrzydłach ptaka w koronie znajdują się kropki, które mogą odnosić się do białych lotek na złożonych skrzydłach bielika. Ten mógł się stać symbolem plemienia Polan. Za omawianym gatunkiem opowiadają się również historycy, kojarząc jego wygląd z majestatem i wielkością. Biały ptak, przypominający orła, był używany w godle państwa polskiego od 1295 roku. Niektórzy uważają, że pierwowzorem mógł być podobny orzeł przedni, który jest jednak od bielika mniejszy. Sprawę komplikuje fakt, że bielików nie zalicza się obecnie do podrodziny orłów. Ptak na godle ma nieopierzony w całości skok, więc według systematyki jest orłanem
_____

A jeszcze gdzieś czytałem że zamiast orła to może być Białozór,
i tu też ciekawe skąd się wziął Białozór w herbie Kyrgistanu.
(editado)

bardzo popularny ten orzeł ale nie doszukiwalbym w tym zadnej wielkiej teorii, na fladze Ugandy znajduje sie Struś np. :D